وقتی شخصی عمیقاً باعث آزرتان می‌شود تلخی، رنجش، افسردگی و تسلیم شدن وسوسه انگیز است.

این خاموشی روحی من را به یاد فیلم‌های وحشتناک زامبی می‌اندازد.

می‌دانید که بر پایهٔ این داستان‌ها، زامبی‌ها (مرده‌های متحرک) – اغلب در تاریکی- با گاز گرفتن و وارد کردن بزاق خود به بدن قربانیانشان آن‌ها را همانند خود به یک مرده متحرک تبدیل می‌کنند. یک گاز، این افراد بی‌گناه را به مرده‌های متحرک تبدیل می‌کند. گویی روحشان را از دست داده‌اند. آن‌ها مشتاق گذراندن زمانشان در تاریکی می شوند و می‌خواهند دیگران را هم گاز بگیرند.
به این ترتیب اگر شما توسط یک زامبی گاز گرفته شدید، ملحق شدن به جمعیت زامبی‌ها: نادیده گرفتن روحتان، اندیشه‌های تاریک و گاز گرفتن شخصی دیگر وسوسه انگیز به نظر می‌رسد. خصوصاً گاز گرفتن آن زامبی‌ای که  شما را مبتلا کرده است!
هنگامی که یک زامبی گازتان گرفت شما هم می‌توانید همانند یک زامبی رفتار کنید. ولی باید مقاومت کنید! باید روحتان را زنده نگه دارید!
چطور؟
ابتدا، باید با نور روبرو شوید- جایی که عشق، بخشش، آرامش، ایمان، شادی و رشد یافت می‌شود. این نور‌‌ همان چیزی است که روح را زنده نگه می‌دارد و شما را از تبدیل شدن به یک زامبی با روح مرده، بی‌اختیار و از خود بی‌خود شده باز می‌دارد.

یک زامبی نمی‌تواند در نور زنده بماند. زامبی‌ها – با روحی مرده – در تاریکی زندگی می‌کنند.
ولی یک انسان موفق، شخصی است که حق دارد کمی تلخی، رنجور و افسرده باشد با این‌حال زنده می‌ماند و به معنای واقعی زندگی می کند.
یکی از بزرگ‌ترین منابع نور که باعث زنده ماندن روحتان می‌شود، چیست؟
عشق به خود. 
یکی از بزرگ‌ترین منابع عشق به خود چیست؟
بخشش. 
و این بخشش می‌تواند با بخشش خود، برای گاز گرفته شدن توسط یک زامبی بدون روح آغاز شود.
با این همه، احتمال دارد زامبی‌ای که شما را گاز گرفته دقیقاً یک زامبی نباشد. شبیه فیلم‌های وحشت، اغلب این زامبی‌ها روح‌های پست تری دارند و اغلب تظاهر به داشتن روح کاملی مثل افراد نرمال می‌کنند!
بعد از اینکه زامبی‌ای که شما را گاز گرفته بخشیدید به یاد داشته باشید آن زامبی سم خود را وارد سیستم شما کرده است. بخشیدن او کمک می‌کند مطمئن شوید روحتان نمی‌میرد.
بخشیدن آن زامبی شما را مطمئن می‌کند اشتیاقی به داشتن افکار تیره و تار ندارید.
بله بخشش واقعاً سم ناشی از گاز گرفتن زامبی را از سیستم شما پاک می‌کند.
بخشش در واقع عشق به خود است.

انگیزهٔ خوبی برای تشویق به بخشش زامبی تان می‌خواهید؟
به خودتان یاد آور شوید که آن زامبی احتمالاً به خاطر سم ناشی از یک زامبی دیگر، یک زامبی شده. برای این زامبی‌ها دلسوزی کنید- بدانید که آن‌ها باید با روحی بسته بر روی زمین زندگی کنند و هرگز رقص واقعی روح شان و درخشش نور عشق، بخشش، آرامش، ایمان، شادی و رشد را تجربهٔ نمی‌کنند.
اگر تازگی‌ها توسط یک زامبی گاز گرفته شدید، با خودتان عهد کنید برای نجات این سیاره از گرفتار شدن توسط زامبی‌ها، آنچه را که می‌توانید انجام دهید و حداقل خودتان یک زامبی نشوید.
رایحه زندگی را به روحتان برگردانید. به روحتان کمی عشق بورزید و اجازه دهید نور عشق، بخشش، آرامش، ایمان، شادی و رشد به روحتان بتابد.(خوشبختی)

تصور کنید برای پیاده روی به جنگل می‌روید. بدون نقشه و بدون گوشی همراه هستید و مسیرهای زیادی پیش رو دارید. بعد از کمی راه رفتن، تصمیم می‌گیرد به خانه برگردید. شخصی را می‌بینید و از او مسیر را می‌پرسید. او مسیر را نشانتان می‌دهد و شما هم با این یقین که او مسیر درست را به شما نشان داده آن مسیر را در پیش می‌گیرد. کمی بعد، متوجه می‌شوید مسیر درست نیست و هوا نیز در حال تاریک شدن است.

چه می‌کنید؟

آیا شما:

۱. آن شخص را سرزنش می‌کنید، همانجا که هستید می‌مانید و در تاریکی به او دشنام می‌دهید؟
۲. سعی می‌کنید از‌‌ همان راهی که آمده‌اید به عقب برگردید؟
۳. با آرامش به جلو حرکت می‌کند، به شهودتان اعتماد می‌کنید ومسیری را بر می‌گزینید. حتی اگر آن مسیر درست نباشد تا زمانی که قدمی به جلو بر نداشته‌اید که متوجه درست یا غلط بودن آن نمی‌شوید. شاید اولین مسیر درست نباشد… ممکن است به تلاش بیشتری نیاز داشته باشید ولی اگر اشتباه بودن آن مسیر ثابت شود، همیشه می‌توانید مسیر دیگری را انتخاب کنید.

زندگی هم همانند پیاده روی در جنگل است.

شما نقشه‌ای ندارید، و بار‌ها، افرادی وارد زندگیتان می‌شوند که اعتمادتان را جلب می‌کنند ولی شما را به مسیر اشتباه هدایت می‌کنند. نبخشیدن آن‌ها مثل بی‌حرکت ایستادن در تاریکی جنگل است. حتی اگر موقعیتی که اکنون در آن قرار دارید ۱۰۰٪ تقصیر آن‌ها باشد، باز هم بی‌تحرک ایستادن شما در آنجا و مقصر قلمداد کردن آن‌ها اصلاً روش درستی نیست. می‌توانید بقیه عمرتان را همانجا بمانید یا می‌توانید به اطراف نگاهی کنید و ببینید امروز کجا قرار دارید و به جلو حرکت کنید.
اگر پس از آن با شخص یا اشخاص دیگری در جنگل ملاقات کردید، نپرسیدن راه درست از آن‌ها ایده خوبی نیست. شاید آن‌ها راه درست را بدانند و شاید هم ندانند ولی اعتماد نکردن به آن‌ها، چون یک نفر از اعتمادتان استفاده کرده و شما را در مسیر اشتباه قرار داده، نادرست است. باز هم همین منطق در زندگی صدق می‌کند. بسیاری از مردم هنگامی که فردی بدجوری از اعتمادشان استفاده می‌کند، دیگر نمی‌توانند به شخصی اعتماد کنند. واقعیت این است که دیگران با آن فرد یا تجربه‌اش کاری ندارند و نباید به خاطر آنچه به آن‌ها مربوط نیست تنبیه شوند.

در کتاب درمانگر: داستانی پر رمز و راز درباره حقیقت زندگی اندی اندروز به داستانی واقعی دربارهٔ نقش بخشش در زندگی می‌پردازد. او می‌گوید: «بخشش به معنی‌‌ رها کردن خشم تان نسبت به یک فرد یا رویداد است.»

اگر هنوز از شخصی خشمگین هستید، آن خشم تفکرتان را ابری می‌کند و به زندگی یا روابط آینده‌تان کمکی نمی‌کند. اگر بر امروز، زندگیتان و افرادی که در آن حضور دارند تمرکز کنید درحال حرکت رو به جلو هستید. دوباره اعتماد کنید و آن دسته از افکاری که شما را در جنگل گیر می‌اندازد‌‌ رها کنید تا فرصت پیشرفت در زندگی برایتان به وجود آید. شما می‌توانید راه‌تان را به «خانه» یا «رسیدن به شادی» پیدا کنید ولی این کار مستلزم حرکت به جلو است. توجه کمتر به آنچه قبلاً اتفاق افتاده باعث می‌شود بیشتر به اتفاقات زمان حاضرتان توجه کنید. شاید کمی طول بکشد ولی گام به گام به آنجا خواهید رسید.(منبع سایت خوشبختی از کتاب درمانگر نوشته اندی اندروز)